ارزیابی پتانسیل شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی با استفاده از تست مقاومت کششی غیر مستقیم

شیارشدگی یکی از رایجترین شکلهای خرابی است که در روسازیهای انعطاف پذیر رخ می دهد بخش عمده ای از این پدیده در لایه آسفالتی رخ می دهد که عموما ناشی از ضعف برشی مخلوط آسفالتی است اگر چه امروزه دستگاههای متعددی برای سنجش شیارشدگی بکار گرفته شده اند که حتی در بعضی تست کشی غیر مستقم یا تست برزیلی عموما برای تعیین مقاومت کششی غیر مستقیم مصالح بکار گرفته می شود استفاده از جک مارشال با قالب اصلاح شده برای اصلاح بارگذاری سادگی مناسبی را برای انجام این تست فراهم اورده است در این پایان نامه استفاده ازتست کششی غیر مستقیم برای ارزیابی پتانسل شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی مورد بررسی قرار گرفته است. برای ارزیابی شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی از عدد روانی استحکام شیارشدگی حاصل از تست خزش دینامیکی استفاده شده است عدد روانی تعداد بارگذاری است که مرحله سوم تغییر شکلهای دایمی در آن آغاز می گردد که استفاده از آن را بعنوان معیاری برای تعیین شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی توصیه شده است مقایسه میان مقاومت بدست آمده از تست خزش دینامیکی با نتایج مقاومت کششی غیر مستقیم نشان می دهد که واقع بررسی های نشان داده است که مقاومت کششی غیر مستقیم نماد مناسبی از چسبندگی در مخلوط های اسفالتی می باشد چسبندگی نیز نقش عمده ای در مقاومت برشی و در نتیجه مقاومت شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی بخصوص در درجه حرارت بالا دارا می باشد اگرچه مقاومت کششی غیر مستقیم نمادی مناسبی از چسبندگی می باشد اما درمورد اصطکاک داخلی که دیگر پارامتر تاثیر گذار بر مقاومت برشی می باشد اطلاعاتی بدست نمی دهد به همین دلیل پارامتر شیب تراکم به عنوان نمادی از اصطکاک داخلی با استفاده از نتایج کمپکتور دورانی اندازه گیری شده است تحلیل آماری نتایج نشان می دهد که مقاومت شیارشدگی مخلوطهای آسفالتی می تواند با استفاده از ترکیب نتایج تست مقاومت کششی غیر مستقیم و شیب ترکم اندازه گیری گردد